Zdziwieni? Okazuje się, że trzeźwo myślący ekonomiści czy praktyczni fryzjerzy mogą mieć  wrażliwe, artystyczne dusze, a na dodatek pasjonować się poezją. Oto dowody! Uczennica kl. II f Izabela Zięba i uczeń kl. II a Piotr Kochmański wzięli udział  w powiatowym /w Łańcucie/, a później rejonowym /w Sędziszowie Młp./ konkursie poezji.

Piotrek wygłosił wiersz J. Lechonia „Rejtan” oraz fragm.  „ Potopu” H. Sienkiewicza, a Iza wiersz W. Szymborskiej „Trudne życie z pamięcią” i fragm. „Lalki”  B. Prusa. Ale na tym nie koniec! Mamy też swoich poetów! Paulina Sochacka z kl. II f zajęła III miejsce w Powiatowym Konkursie Jednego Wiersza, a Marcelina Jaszek – także z kl. II f- uzyskała w tym konkursie wyróżnienie. Wszyscy wymienieni uczniowie pozostają pod polonistyczną opieką pani Janiny Gduli. A oto próbka twórczości naszych uczniów.

Więcej zdjęć na stronie MDK w Łańcucie
http://www.mdk-lancut.pl/asp/pl_start.asp?typ=13&sub=23&subsub=0&menu=3&artykul=375&akcja=artykul

 

„Fotel”

Zwykły fotel, szary mebel, martwy element wystroju.

Stoi sam, stoi niemy, stoi  na środku pokoju.

Popękana blada skóra świadkiem wielu rzeczy była,

nikt naprawdę się nie dowie, co w swych zakamarkach skryła.

Jako dziecko mały chłopczyk niemal się z nim zaprzyjaźnił,

raz był zamkiem, raz pojazdem- oto sztuka wyobraźni.

Na nim babcia zasiadała, wciąż czytając coś wnuczkowi,

centrum życia, ciepły pokój, nadający sens domowi.

Leciał czas, mijały lata, chłopczyk stawał się mężczyzną,

zapominał o zabawie, zapominał z każdą blizną.

Wymazały się uczucia, które były tutaj szczeblem,

a ten zakurzony fotel stał się znowu zwykłym meblem.

Jednak w życiu tego chłopca iskra szczęścia się pojawia,

w życie weszła ta osoba, która błędy mu naprawia.

I przypomniał sobie chwile, tamte najpiękniejsze dni.

Ona siada w tym fotelu, on próbuje ukryć łzy.

Kiedy pyta co się dzieje, obejmuje ją w ramiona,

trzyma mocno, jak najbliżej, kryjąc własne oczy w dłoniach.

Czas zatrzymać się na chwilę, uświadomić, co jest ważne,

gdy nie zrobisz tego w porę, konsekwencje są poważne.

Ta historia jest dla Ciebie, o niej nie mów nic nikomu,

lecz wiem jedno, pragnę zadbać o ten fotel w naszym domu.

Marcelina Jaszek /II f/