Kończący się kwiecień przyniósł ważne wydarzenie, ponieważ przez trzy dni gościliśmy grupę uczniów i Dyrekcję Średniej Szkoły nr 3 z j. polskim nauczania z Mościsk. Od 3 lat współpracujemy z tą szkołą, a organizacją wymiany młodzieży zajmują się panie Janina Gdula i Wanda Lorenc.
Tym razem młodzież z Mościsk była przyjmowana w domach przez nasze uczennice: Natalię Drozd, Paulinę Porębną, Justynę Szczepańską, Andżelikę Golenię, Krystynę Teterycz, Natalię Reizer, które z dużą odpowiedzialnością troszczyły się o swoich gości, zapewniając im noclegi, posiłki, dbając o to, aby zobaczyli, jak żyją ich rówieśnicy w Polsce.
W dniu przyjazdu, tj. 28 kwietnia, pokazaliśmy naszym przyjaciołom Łańcut, a wieczorem uczennice zabrały ich do swoich domów, gdzie mogli swobodnie porozmawiać o szkole, zainteresowaniach, problemach, rodzinach.
Poniedziałek 29 kwietnia był niezwykle ważnym dniem w życiu naszej placówki, ponieważ obchodziliśmy Święto Patrona Szkoły Mikołaja Kopernika, połączone z pożegnaniem absolwentów.
Oczywiście grupa z Ukrainy uczestniczyła zarówno we Mszy Świętej jak i uroczystości odbywającej się w Miejskim Domu Kultury. Święto Patrona bardzo się im spodobało , a pani dyrektor Teresa Teterycz zaprosiła przedstawicieli naszej szkoły do Mościsk na „Święto ostatniego dzwonka”. Po uroczystościach goście oraz opiekująca się nimi młodzież zwiedzili Muzeum-Zamek oraz Stajnie i Powozownię.
We wtorek odbyło się spotkanie ze Starostą Łańcuckim, panem Adamem Krzysztoniem. Podczas spotkania przedstawiono uczniom prezentację nt. powiatu oraz wręczono im symboliczne upominki. Pani dyrektor T. Teterycz opowiedziała o specyfice swojej szkoły, nauczanych przedmiotach, problemach. Spotkanie przebiegało w miłej i wzruszającej atmosferze, a Pan Starosta był pełen podziwu dla pięknej polszczyzny uczniów z Ukrainy. Po spotkaniu w Starostwie Powiatowym przyszedł czas na pożegnanie. Rozstania zawsze bywają smutne, ale mamy nadzieję, że nasza współpraca będzie trwała nadal. Cieszymy się, że mogliśmy przybliżyć rodakom z Mościsk kraj ich przodków. Staraliśmy się, żeby pobyt w Polsce był dla nich niezapomniany, aby czuli się u nas jak w domu.
